و لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزون              

                                             هوالمحبوب     

سلام ، سلامی به ابهت حسین(ع) وغیرت عباس(ع) و سلامی به قلب های با صفائی که هنوز هم می تپند،

فقط کافی است کمی گوش دهیم. لحظه ای فکر کن، روزها در گذرند، خیلی زود تمام می شود؛

 به یاد حدیثی می افتم که وقتی انسان روز قیامت به دنیا فکر می کند،می گوید: انگار ساعتی یا پاره ای از

 روز آنجا توقف کردم، اینجا دنیاست، دنیایی که ناپایدار است و خوش به حال قلب های استوار، خوش به

حال دل های خدایی و آن ها که قدر می دانند، آن هایی که نام خود را جاودانه کردند، مردانی مثل همت یا باکری و....

شزوع کردیم با دست های خالی وامیدوار به نیم نگاهی از سوی حق و ازاو خواستیم که قدم هایمان را ثابت کند و قلب هایمان را افلاکی

                                                                                                                                            آمین                             

بسم رب الشهدا

                         و لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ
                       

زندگی زیباست ، اما شهادت از آن زیباتر است 

سلامت تن زیباست ، اما

               پرنده عشق ، تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند

و مگر نه آن که گردن ها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسانتر بریده شوند؟

و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی ، که کره زمین باشد

برای ماندن آفریده اند؟

پس اگر مقصد را نه اینجا ،

در زیر این سقفهای دل تنگ و در پس این پنجره های کوچک که به کوچه های بن بست

 باز می شوند نمی توان جست

بهتر آنکه پرونده ی  روح دل را قفس نبندد.

پس اگر مقصود پرواز است

قفس ویران بهتر.

پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند از ویرانی لانه اش نمی هراسد ..................

                                                                          « سید شهیدان اهل قلم »